Joke Tallon
Mensen die mij beter kennen, weten dat ik me de laatste jaren in mijn zoektocht naar heling van mijn trauma's tot psychedelica heb gericht. Ik heb reeds een aantal psychedelische sessies ervaren in een gecontroleerde setting, met als doel dieper in mezelf te kijken en mijn innerlijke pijn aan te pakken. Toch merk ik steeds vaker dat ik bij anderen geconfronteerd word met angst en vooroordelen over deze middelen. De meningen over psychedelica variëren enorm: voor sommigen zijn ze een heilige tool voor heling, voor anderen een gevaarlijk pad naar chaos. In deze blog wil ik de feiten scheiden van de fabels, en samen met jou onderzoeken wat psychedelica nu écht kunnen betekenen voor persoonlijke ontwikkeling en heling.
Sinds de jaren '60 worden psychedelica vaak afgeschilderd als gevaarlijke middelen die leiden tot psychose of zelfs de dood. Veel van deze angstverhalen zijn echter hardnekkige mythes die niet volledig gebaseerd zijn op wetenschappelijk bewijs. Laten we drie van de bekendste bangmakerijen eens onder de loep nemen:
Psychedelische ervaringen kunnen intens zijn, maar er is geen bewijs dat een gezonde gebruiker permanent ‘vastzit’ in een trip. Het kan overweldigend zijn, vooral als je niet goed voorbereid bent, maar blijvende schade komt zeer zelden voor.
Het verhaal van de persoon die van een dak springt onder invloed van LSD is een vaak gehoorde waarschuwing. Dit soort extreme reacties komen zelden voor en zijn meestal het resultaat van combinatiegebruik met andere stoffen, een slechte mentale toestand of een onveilige omgeving. Verantwoord gebruik en goede voorbereiding verminderen deze risico’s aanzienlijk.
Psychedelica kunnen wel degelijk negatieve effecten hebben op mensen die gevoelig zijn voor psychoses of andere psychische aandoeningen. Daarom is het van belang dat deze stoffen in de juiste setting en met professionele begeleiding worden gebruikt. Voor de meeste gezonde mensen is er echter geen verhoogd risico op langdurige psychische schade.
Een veelgehoorde angst is dat psychedelica verslavend kunnen zijn, maar dit is niet het geval. In tegenstelling tot stoffen als alcohol, cocaïne of opioïden, die fysiek verslavend kunnen zijn, hebben psychedelica geen eigenschappen die leiden tot fysieke afhankelijkheid of een "tolerantie-opbouw". Dit betekent dat je steeds meer van de stof nodig hebt om hetzelfde effect te voelen, zoals vaak het geval is bij verslavende middelen.
Hoewel het mogelijk is om in bepaalde gevallen mentaal afhankelijk te raken van de ervaring of de inzichten die psychedelica kunnen bieden, is er geen bewijs dat psychedelica zelf tot een verslaving leiden. Dit is een belangrijk verschil ten opzichte van veel recreatieve drugs die zowel fysieke als psychische verslaving kunnen veroorzaken. De meeste gebruikers van psychedelica ervaren juist een "reset" van hun gewoonten en gedrag, vooral wanneer ze in therapeutische settingen worden gebruikt, zoals blijkt uit studies naar verslavingen.
Onderzoek naar psychedelica heeft in recente jaren weer een grote opleving doorgemaakt. Veelbelovende resultaten tonen aan dat psychedelica therapeutisch potentieel hebben voor diverse aandoeningen, mits ze verantwoord en onder gecontroleerde omstandigheden worden gebruikt.
Onderzoek van Johns Hopkins University toont aan dat één of twee sessies met psilocybine, gecombineerd met psychotherapie, langdurige verlichting kan geven bij therapieresistente depressie.
In Zwitserland werd LSD ingezet bij terminaal zieke patiënten, wat resulteerde in een significante afname van existentiële angst en een grotere acceptatie van hun situatie.
Psilocybine wordt ook onderzocht bij verslaving. Een studie toonde aan dat 80% van de deelnemers aan een programma tegen nicotineverslaving zes maanden na een sessie nog steeds gestopt was met roken.
Psychedelica beïnvloeden het default mode network in de hersenen – het systeem dat verband houdt met zelfreflectie en piekeren. Door tijdelijk de activiteit van dit netwerk te verstoren, kunnen mensen nieuwe inzichten krijgen, mentaal resetten of gevoelens van verbondenheid ervaren.
Naast LSD en psilocybine krijgen ook ayahuasca en mescaline steeds meer aandacht. Ze vallen onder de klassieke psychedelica, maar hebben elk hun eigen karakter en gebruikscontext.
Ayahuasca is een drank die afkomstig is uit het Amazonegebied en al eeuwenlang door inheemse volkeren wordt gebruikt voor spirituele en helende doeleinden. De werkzame stof is DMT, maar door een tweede plant die MAO-remmers bevat, wordt het oraal actief en houdt de ervaring meerdere uren aan.
Mescaline is het actieve bestanddeel in cactussen zoals peyote en San Pedro en wordt al eeuwenlang gebruikt in inheemse rituelen in Noord- en Zuid-Amerika.
Hoewel psychedelica veelbelovende therapeutische voordelen bieden, gebeurt het klinische onderzoek vrijwel altijd onder strikt gecontroleerde omstandigheden. Er is altijd medische screening, professionele begeleiding en een goede nazorg aanwezig. Wanneer psychedelica echter zonder voorbereiding of begeleiding worden gebruikt, neemt het risico op een negatieve ervaring toe.
Psychedelica zijn geen demonische middelen, maar ook geen wondermiddelen die van je een andere persoon maken. Ze zijn krachtige tools voor innerlijk werk — soms helend, soms confronterend. Wie deze middelen inzet met respect, zorgvuldigheid en voldoende kennis, kan er veel waarde uit halen.
Laat de bangmakerij los, maar verlies ook je nuchterheid niet. Het echte werk begint niet tijdens de trip, maar erna — wanneer je het kunt integreren in je dagelijkse leven.